Fabuła

Fabuła widowiska opiera się o ponadczasowy motyw - obawy, konflikty wewnętrzne, poszukiwania, lęki i pragnienia z jakimi walczy u progu dojrzałości człowiek.

Tytułowa Crystal to nastolatka, powoli stającą się kobietą, nierozumiana i wyobcowana z otaczającego ją świata: rówieśników, rodziny i nauczycieli. Dziewczyna chce uciec od problemów i spędzić czas sama zatracając się w swojej pasji - jeździe na łyżwach. Idzie odreagować i pobyć z własnymi myślami.

Tafla pęka a ona wpadając do wody przenosi się fantastycznego świata, gdzie mierzy się z własnymi rozterkami - życia na granicy dzieciństwa i dorosłości.

Ze scen wynika, że obawia się wkroczenia w dorosły, poważny świat, gdzie czeka ją walka o karierę i wciągnięcie w trybiki wyścigu szczurów.

Ma potrzebę zdobycia wolności i niezależności, chce rozpędzić się i uwolnić, lecz ciągle boi się, że spadnie. Od czegoś ucieka i coś goni.

• Uzmysławia sobie, także, że jeszcze ciągle dzieckiem bawiącym się papierowymi samolocikami i rysowaniem, bawiącym się na placu zabaw, rozgrywającym mecz (hokeistów),
• wątpi w soje możliwości, poszukuje autorytetów i siły do pokonywania trudności
• obserwuje uczuciowy świat dorosłych i nie jest pewna, czy jest dosyć dorosła aby do niego wkroczyć
• boryka się z rozterkami uczuciowymi i zastanawia się czy znajdzie miłość, bratnią duszę, która da jej otuchę (Beyonce Helo).

Ostatecznie jej nieco starsze alter ego pokazuje jej, że to ona sama ma największą moc w realizacji swoich marzeń. Świat nie musi jej osaczać, nie musi od niego uciekać. Dziewczyna może wziąć ołówek, zacząć bawić się, marzyć i kreować własne życie.

W fantastycznym świecie spotyka siebie starszą i nabiera pewności, że otaczający ją świat stawia przed nią wyzwania z którymi sobie poradzi i że nie musi bronić się i zamykać przed światem - bo moc do poradzenia sobie z trudnościami nosi w sobie, że na sobie może polegać.

Chociaż chciała uciec, walczy i w końcu udaje jej się wrócić do rzeczywistego świata silniejszą. Zaczyna inaczej świat postrzegać - zauważając miłość, życzliwość i przepełniającą, żywiołową radość z której chce zbudować szczęście i z odwagą iść w życie.

• Klasyczne motywy cyrkowe - żonglerka, popisy ekwilibrystyczne i akrobatyczne, trapezy, liny, tyczki, niezwykle emocjonalny aerial dance, czarujący klaun, który pojawia się nie tylko jako zabawny przerywnik ale także we wzruszającej etiudzie z lampą,
• przeplatają się z motywami zaczerpniętymi z teledysków (Sia - Chandelier) czy gier komputerowych (hokeiści).

Artści Crystal, podobnie jak na innych przedstawieniach Cirque de Soleil wchodzą w kontakt z publicznością zanim zacznie się właściwe show. Obserwujemy zabawę na lodowisku. Powoli wchodzimy w zimowy klimat. Pojawiają się postaci klaunów - z tym, że w wersji dużo przystępniejszej i wysublimowanej w porównaniu z klaunami które w wersji klasycznej już bardziej kojarzą się masowej publiczności ze stylistyką horroru a nie cyrkowej sympatycznej postaci z cechami humoru i refleksji teatru pantomimy. Klauni wchodzą w interakcje z publicznością, lepią śnieżki, rozrzucają śnieg na widzów, także podczas przedstawienia główny klaun rozbawia przeobrażając się w człowieka kulę, nieporadnego kierowcę, niezdarę obrzucanego śnieżkami przez publiczność czy w romantycznego pierrota we wspomnianej etiudzie z lampą.